Istnieje kilka czynników warunkujących występowanie otyłości, do których zaliczamy:

• czynniki genetyczne (ok. 20% przypadków),
• zaburzenia czynności gruczołów wydzielania wewnętrznego,
• niewłaściwy skład diety,
• częstość i obfitość spożywanych posiłków,
• zażywanie niektórych leków,
• uszkodzenie podwzgórza mózgu.

Ponadto otyłość bardzo często jest uwarunkowana psychospołecznie, to znaczy, że coraz częściej zajadamy stresy i przejawiamy niekorzystne nawyki żywieniowe, a także ekonomicznie.

Otyłość może być także skutkiem niedożywienia płodu, które jest rekompensowane w okresie pourodzeniowym lepszą przyswajalnością pokarmu oraz wzmożonym łaknieniem. Stałe przekarmianie dziecka zwiększa prawdopodobieństwo jej wystąpienia od najmłodszych lat.

Istnieje kilka wskaźników, dzięki którym można zbadać otyłość. Najbardziej popularnym z nich jest BMI (Body Mass Index).  Wskaźnik ten wyraża stosunek masy ciała wyrażony w kilogramach do kwadratu wzrostu podanego w metrach.

WZÓR:

BMI = aktualna masa ciała [kg] / {wzrost [m]} 2

Zgodnie z tym wzorem wyróżniamy trzy typy otyłości:

1. Otyłość umiarkowana, gdy BMI wynosi 25 (k)  i 29,9 (m).
2. Otyłość znaczna, gdy BMI wynosi 30 (k) i 39,9 (m).
3. Otyłość patologiczna, gdy BMI jest większe niż >40 zarówno dla kobiet i mężczyzn.

Ponadto wyróżniamy dwa typy otyłości:

-otyłość typu „jabłko” – (inne określenia: otyłość brzuszna, wisceralna – tkanka tłuszczowa zlokalizowana jest głównie wewnątrz jamy brzusznej) częściej dotyczy mężczyzn,

-otyłość typu „gruszka” – (udowo-pośladkowa) częściej występuje u kobiet.

            W Polsce szacuje się, że prawie 50% kobiet i 62% mężczyzn jest otyłych, a co trzecie dziecko ma nadwagę. Problem ten dotyczy około 16% dzieci i młodzieży w wieku szkolnym. Blisko 70% Polaków nie wykonuje żadnych ćwiczeń fizycznych, a około 10% uprawia sporadyczną aktywność fizyczną.